اباء (مفردات‌نهج‌البلاغه)اباء از مفردات نهج البلاغه به‌معنای خودداری از قبول چیزی، سرباز زدن می‌باشد؛ این کلمه در نهج البلاغه در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار گرفته است. ۱ - مفهومشناسیاباء به معنای امتناع و خودداری از قبول چیزی، می‌باشد. ۲ - کاربردهاامام علی (علیه‌السلام) دربارۀ امامت فرموده‌اند: «ایها الناس ان احق الناس بهذا الامر اقواهم علیه واعلمهم بامر الله فیه فان شغب شاغب استعتب فان ابی قوتل ...؛ یعنی ای مردم سزاوارترین مردم به امر خلافت تواناترین آن‌ها بر خلافت و داناترین آن‌ها به دستور خدا در آن مورد است اگر کسی سرباز زد از او رضایت و اطاعت می‌خواهند و اگر امتناع کرد با او می‌جنگند.» این لغت بارها در «نهج البلاغه» به کار رفته است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اباء»، ص۲۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|